Mijn beroerde leven

Hallo ik ben Miles Halter. Ik woon in Florida samen met mijn pa en ma. Ik kan mezelf beschrijven als  een eenzame, vreemde jongen.  Ik zal beginnen met mijn ‘positieve (vreemde)  puntjes’, zoals men begint op oudercontacten om de ouders gerust te stellen . Ik lees graag biografieën van schrijvers, zelfs als ik nooit iets had gelezen dat door henzelf was geschreven.  Ik ken van veel mensen hun laatste woorden. Het is een verslaving, laatste woorden onthouden.

Nu komen de ‘negatieve puntjes’, die puntjes die geen enkele ouder wil horen. Mijn sociaal leven is letterlijk dood, waarschijnlijk omdat ik nooit goed geweest ben in kletsen. In tegenstelling tot mijn moeder, die uren kan kletsen. Ik heb nooit een echte vriend gehad. Ik wil hier weg.

Binnen een week verlaat ik mijn ouders om in Alabama op kostschool te gaan. Ze willen steeds weten waarom ik hier weg wil. Ik vertrek omdat ik dan niet hoef te wachten tot ik doodga voor ik het grote misschien ga zoeken. Mijn ouders weten dat ik dat hier niet zal vinden. Ze gaven een afscheidsfeestje voor me. Van al mijn ‘schoolvrienden’, kwamen alleen Will en Marie opdagen. Mijn ouders hebben medelijden met me. Ik kan hun medelijden gewoon voelen. Ze wachten tot ik in tranen uitbarst. Binnen een week ben ik hier weg, ik kan niet wachten.